Ramil Səfərovun xanımı yazır: “Yaşıl paltolu xatirə”

7
60
Şəbnəm Gülməmmədova

İllər öncə bir filmə baxmışdım. Yaşlı adam evə dönəndə otaqda balaca bir uşaq görür… və bu uşaq onun öz keçmişiydi…
Ağdam barədə son xatirəm o qədər də xoş deyil. Yaşıl palto geyinmişdim, əlimdə xırda çiçək naxışlı dəsmal varıydı, dayanmadan ağlayırdım. Göz yaşlarım qarşıdakı uzun illərdə məhrum olacağım, bir udum havasını belə içimə doyunca çəkə bilməyəcəyim Yurd üçün deyildi, balaca oyuncaq vedrəmə görəydi. Həmişə çox sevdiyim çiçəkləri suladığım bu oyuncaq vedrəni götürməmiş heç yerə getmək istəmirdim.

İllər keçdi, ağlım kəsməyə başlayandan doğulduğum torpağın nə demək olduğunu anladım. Amma geciydi, minlərlə yaşıdım kimi mənim də keçmişim bir göz qırpımında silinib getmişdi. Keçmişimə, gəldiyim yerə aid əlimdə bircə sübut, əşya belə qalmamışdı. O zaman öz-özümə fikirləşdim ki, bəlkə də o oyuncaq vedrə üçün canfəşanlığım keçmişimdən kiçik də olsa bir parça qoparmaq cəhdiydi.

…Və minlərlə insan kimi mən də keçmişimin parçalarını hissə-hissə toplamağa başladım.
Tam mübaliğəsiz, pafosdan uzaq bir etiraf edirəm: Vahid Qazinin “Ruhlar şəhəri” kitabı bu hissələri toplamağıma əvəzsiz imkan yaratdı.
Doğulub vur-tut bir-iki bahar yaşadığım Yurdu küçə-küçə, ev-ev, insan-insan gəzdim.
Uşaqlığımdan tək nişanə qalan şəklimin çəkildiyi “28 aprel” küçəsindən keçdim, beynimdə adını dəyişib “28 may” qoydum.

Ağdam kinoteatrında yerli ləhcəylə dublyaj olunan bir filmə baxdım, xeyli güldüm.

Ağdamda yandırılan Novruz tonqalından hoppanıb, heç vaxt ciddi saymadığım qulaq falına indi həvəslə çıxdım.
Ağdam stadionundakı azarkeşlərlə birgə şəhərimizin futbol komandasını dəstəkləyib, onların həyəcanını bölüşdüm.
Partalarında oturmadığım məktəbləri sinif-sinif gəzdim, təlim-tərbiyələrindən məhrum olduğum müəllimləri salamladım.
Nəhayət, gəlib “Xəyal memarı”na yetişdim.

Kitabdakı sonuncu bu esse “səyahət”imin ən tükürpədici hissəsiydi. Axı şəhərimizi eyni formada, 19 il öncə olduğu kimi necə yenidən tikmək olar?
Bizə yol göstərəcək bircə bina, ev, küçə hətta məzar daşı belə yoxkən…

Amma biz bunu edəcəyik! Ağdamı xəyallarımızdakı, arzularımızdakı kimi quracağıq.
Bu kiçik esselərdən ibarət kitab mənimçün sadəcə bir kitab yox, DƏYƏR oldu. Bir daha anladım ki, mənimçün Vətən anlayışı doğulduğum yerdən, ilk nəfəsimi var gücümlə çəkib udduğum havadan, ilk addımımı atdığım torpaqdan başlayır və Vahid bəyə məni böyük Vətənimin – Azərbaycanımın mənə ən şirin, ən doğma yerinə apardığı üçün təşəkkür edirəm.
Qoy bizim gələcək nəsillərimizin bütöv keçmişi və Qarabağlı gələcəyi olsun!

MƏQALƏLƏRMÜƏLLIF DAHA ÇOX

7 ŞƏRH

  6. Allah onları bir de ayırmasın! Amin! Mən Şəbnəm xanımım bu tükənməz sevgisi qarşısında söz tapa bilmirəm. Mən sevdikləri insanlara bütün qəlbi, varlığı ilə bağlı olan insanların hamısına bu cür sevilmək arzu edirem. Ramil və Şəbnəmə xoşbəxtlik arzulayıram, bir-birinə inamları və sevgiləri heç vaxt azalmasın. Amin! Subaylar üçün olsun!

Comments are closed.